تبریزی دارای دو گونه می باشد یکی که دارای تاجی بسته است و با تراکم بیشتری کنار هم می شود کاشت و گونه دیگر که که دارای تاجی باز است و به نام شالک شناخته می شود.
نهال تبریزی بیشتر در مناطق سردسیری و معتدله می رویند و چون نیاز شدیدی که به آب دارند بیشتر در حاشیه رودخانه ها و مسیرهای آبیاری دیده کاشته می شوند.