رز نسترن:dog rose

نسترن سفید تولید مزرعه نهال کرج

نسترن یا رز وحشی,گیاهی از جنس روزا در خانواده ی Rosaceare است که معمولا با عنوان داگ روز شناخته می شوددرختچه ای زینتی هم بصورت بوته ای و هم بصورت رونده می باشداین گونه از رزهای وحشی بومی کشورهای اروپایی از جمله بریتانیا و نروژ و شمال غرب آفریقا و شرق آسیاست. بع این گونه از رز نسترن جنگلی،dog rose, rosa canina,یا رز وحشی هم می گویند.گونه های رز وحشی به صورت درختچه خزان کننده در طبیعت بدون هیچ کمکی رشد می کنند,به طور معمول به ارتفاع 1 تا 5 متر می رسند,هرچند گاهی می توانند بالا ترهم بروند.ساقه آن باریک و تیز است و به بالا رفتنش کمک می کند. برگ ها 5 تا 7 برگچه و گلها معمولا صورتی کمرنگ (عده ای هم سفید و قرمزو زرد) با 4 تا 5 سانتی متر طول و 5 گلبرگ است.به تنهایی با ریشه خود رشد می کنند(به این معنا که بدون کمک هایی که برای برخی از گل های رز مدرن انجام می شود,به خوبی در شرایط متنوع آب و هوایی رشد می کنند) در واقع تمام دیگر انواع گل رز که ما در حال حاضر پرورش میدهیم از همین گل ها نشأت گرفته اند,در نتیجه از جایگاه ویژه ای برخوردارند. میوه آن به طول 5/1 تا 2 سانتی متر,بیضی شکل و به رنگ نارنجی و قرمز می باشد و با نام سای نورودون خوانده می شود.جدار داخلی میوه دارای الیاف باریک و ابریشمی است که درآن فندقه های سختی جای دارد.پس از خشک شدن دارای طعمی قابض و کمی شیرین با بویی ضعیف می باشد.قسمت گوشتی سای نورودون دارای مقدار زیادی ویتامین c,اسید سیتریک,اسید مالیک,قند و تانن است.دانه های آن دارای حدود 10% روغن بوده که به رنگ زرد کمرنگ متمایل به قرمز و دارای بویی مطبوع می باشد,البته دانه ها سمی است.گل نسترن قادر به تحمل آب و هوای سرد با درجه حرارت تا 10 درجه سانتی گراد است و همچنین می تواند باد های قوی را تحمل کند.گونه های رز وحشی تمایل به رشد در شرایط سخت دارد اما حداقل یکی از آنها شناخته شده است که رشد بسیار خوبی در خاک مرطوب دارد(رزا پالوستریس).اگر قبل از زمستان مواد غذایی برایش تأمین شود رشد فوق العاده زیبایی خواهد داشت.از کاشت نسترن در سایه خوددارى فرمایید.

خاک و شرایط محیطی گل نسترن:

گل نسترن در خاک سبک(شنی),متوسط (لومی) و سنگین (رس) رشد می کند,هرچند خاک رس سنگین خوب زهکشی شده را ترجیح میدهد. رشد مطلوب این گیاه در مناطق نیمه سایه جنگلی است.و بهترین ناحیه برای رشد جایی است که مقدار زیادی نور خورشید دریافت کند و خاک به خوبی زهکشی شده باشد و نیاز به محیط مرطوب دارد ولی آبیارى را به طور مرتب انجام داده و بعد از خشک شدن خاک به آن آب بدهید و در فاصله دو آبیارى خاک باید خشک باشد.

تغذیه کود دهی گل نسترن:

همه ساله در دو فصل بهار و پاییز کود حیوانى پوسیده را در اطراف نهال اضافه نموده و آن را خوب با خاک مخلوط کنید.کودهاى شیمیایى نیز به رشد و گلدهى نسترن کمک مى‏کند از اواسط تا اواخر زمستان کودهاى فسفاته را پاى ریشه بریزید در اوایل بهار کودهاى داراى ازت و آهن و در اواخر بهار و اوایل تابستان عناصر شیمیایى مختلف (عناصر کم مصرف) را به نسبت‏هاى توصیه شده مورد استفاده قرار دهید.

خواص گل نسترن:

این گیاه دارای برخی آنتی اکسیدان ها می باشد.میوه آن دارای ویتامین c می باشد و از آن شربت,چای و مربا تهیه می شود.این گل به علت داشتن خواص و ویتامین در طول جنگ جهانی دوم در ایالت متحده در باغ پیروزی کاشته شد,و هنوز هم در سراسر ایالات متحده,از جمله کنار جاده ها و در مناطق شنی و مرطوب,بالا و پایین خطوط ساحلی دیده می شود.

گل نسترن در قرن 18 و 19 برای درمان گزش سگ هار مورد استفاده قرار می گرفت و احتمالا از این رو به نام داگ رز یا گل رز سگ نامیده می شد.

گل نسترن در طب سنتی ایران به کار میرود.از مهمترین خواص دارویی آن می توان آرامش بخشی و التیام بیماری های قلبی را نام برد.به طور کلی ترکیبات گیاه نسترن شامل:کلسیم- سیترات ها- اسیدسیتریک – آهن- قند- مالات ها- اسید مالیک- نیاسین- اسید های آلی- پکتین- فسفر- رزین- نمک- تانین- ویتامین آ- ویتامین ب1- ویتامین ب2- ویتامین سی- ویتامین ای- ویتامین کا- ویتامین پی- موم

کاربرد گل نسترن:

کاربرد بوته ای آن پایه مناسب برای پیوند گونه های دیگر و بالارونده آن بصورت پوششی و تزیینی برای آلاچیق،داربست ها و دیوار هاو سردر ها ست و برای اینکه فرم بالا رونده خود را به دست آورد نسترن را در کنار نرده‏ها و یا جایى که قیم مناسب داشته باشد بکارید .

هرس گل نسترن:

برای حفظ شکل مورد نظر می توان آنها را کمی هرس کرد,به مراقبت چندانی نیاز ندارند.معمولاً نسترن برخلاف رز به هرس چندانى احتیاج ندارد. در فصول گرم فقط پاجوش‏ها را حذف مى‏کنیم اما هرس اصلى در اواخر زمستان قبل از بیدار شدن گیاه از خواب زمستانه صورت مى‏گیرد.در این فصل با کوتاه کردن ساقه‏هاى نسترن مى‏توانیم آن را به شکل دلخواه در آورده و شاخه‏هاى اصلى‏اش را روى پرچین هدایت کنیم.
در صورتى که شاخه‏ هاى اصلى‏ دچارآفت ‏زدگى یا پوسیدگى شده باشد با نگهدارى پاجوش‏ها و حذف شاخه‏هاى قدیمى مى‏توانیم به جوان نمودن نهال اقدام کنیم.گل‏هایى که عمرشان تمام شده با قیچى تیز از ناحیه دم گل حذف کنید.